Veçanërisht në ditët e diela

Nga:Erik Stinus

Veçanërisht në ditët e diela,
nuk mund ta di ç’gjëje t’i besoj.

Vërtet vallë
veçse për trungun e tij tregon deti interes,
për midhjet e zeza-mavi,
nënat e tejdukshme të detit;
nuk ka interes vallë
për vezët e kthyera në zogëza
krahëlakuriqe, ende të pambuluara me qime?

Nuk shikon deti,
nuk arrin vallë të kuptojë ndryshimet?

Ej, gazeta e rëndë me atë barrë,
nuk është vallë një pemë e përdorur për keq,
e gjallë qoftë, më këmbë qoftë ajo pemë,
e nuk tregon vallë më shumë gjëra mbi erërat,
mbi insektet, mbi ne?

Eej, ato kambana, ato kambana kishe
ç’ndjenja zgjojnë te perëndia?
E bën vallë të lumtur perëndinë tingulli i kambanave,
Europa në kohën e pushtimeve,
e detyruar të fshihte ngjyrën e saj;
një regresist i pashpirt,
edhe pse i dashuruar pas tyre,
sikur të fillonte t’i vidhte kambanat?