Mrekullia e Krishtlindjes në llogoret e Luftës së Parë Botërore, gjermanët festuan me armiqtë e tyre britanikë. Pastaj u vranë!

Në muajin e pestë të Luftës së Parë Botërore, miliona ushtarë evropianë vuanin në llogore, përballë kushteve çnjerëzore dhe të ftohtit të acartë të dimrit. Hendeqet e përmbytura ishin kthyer në strehë për minjtë dhe parazitët, duke e bërë jetën e ushtarëve edhe më të padurueshme. Mes vijave armike, trupat e të rënëve dekompozoheshin, duke dëshmuar tmerrin e vazhdueshëm të konfliktit. Megjithatë, me rënien e muzgut në fushëbetejë, një ngjarje e papritur dhe e jashtëzakonshme do të shpalosej.

Ushtarët gjermanë ndezën qirinj në pemët e Krishtlindjeve të dërguara në front dhe nisën të këndonin këngë festive. Si përgjigje, forcat britanike shpërthyen në duartrokitje. Pas një hezitimi fillestar, ushtarët britanikë iu bashkuan korit, duke kënduar këngë Krishtlindjesh së bashku me armiqtë e tyre. Kjo çoi në një afrim të papritur: burra nga të dyja palët filluan të dilnin nga llogoret, duke shtrënguar duart, shkëmbyer cigare, ëmbëlsira dhe fotografi familjare. Ata biseduan gjatë, kujtuan Krishtlindjet e kaluara dhe talleshin me absurditetin e luftës.

Ata, që vetëm 24 orë më parë ishin armiq të betuar, tani ndihmonin njëri-tjetrin të varrosnin shokët e rënë dhe madje luajtën ndeshje futbolli, ku morën pjesë edhe oficerët. Megjithatë, ky “Armëpushim i Krishtlindjes” nuk u prit mirë nga komanda e lartë. Gjeneralët, të shqetësuar për ndikimin negativ në moralin ushtarak, urdhëruan menjëherë ndërprerjen e çdo kontakti.

Kështu, armëpushimi spontan përfundoi shpejt, duke i rikthyer ushtarët në realitetin brutal të luftës, e cila do të vazhdonte edhe katër vjet të tjera, duke shkaktuar vdekjen e 8.5 milionë ushtarëve. Ndonëse fushëbeteja shpesh lidhet me heroizmin e vullnetit për të vrarë apo vdekur, këta burra treguan një formë tjetër guximi: ata zgjodhën të shihnin njerëzoren te njëri-tjetri, duke gjetur ngushëllim në ndjeshmërinë e përbashkët.

Kjo ngjarje prek thellë, sepse në mes të tmerrit, këta ushtarë zgjodhën të jenë thjesht njerëzorë.