Parku automobilistik i Vlorës… Në kujtesën njerëzore…

Parku automobilistik i Vlorës..Në kujtesën njerëzore…
Nga: AGIM JAZAJ

Transporti automoblistik, pas Çlirimit edhe në Vlorë pothuajse mungonte…
Në vitin 1947, u krijua drejtoria e Përgjithëshme e Transporteve, me titullar: Njazi Islami, me të drejtën e ngritjeve të disa parqeve Automobilistike në qytetet kryesore të vendit si në: Durrës, Vlorë, Korçë dhe Shkodër.
Ky vit shënohet si viti i themelimit të parqeve autombilistik edhe i parkut të Vlorës, shënon e hedh në librin e tij: “Bashkë Arritëm Majat”- Stefan Bitri, ish një ndër drejtorët e atij Parku.
Drejtor i parë i Parkut Automobilistik të Vlorës u caktua Th. Gjika, e më pas vijnë me radhë: Pal Karçani, Vangjel Nini, Hito Minga, Petro Panajoti, Neki Osmëni, Stefan Bitri, Teki Muka, Llazar Ninia, Bexhet Ganaj, Vladimir Demiraj, Anesti Xhaxho, etj….
Në vitet 1980-1985 Parku Autombolistik i Vlorës mbërrijti në kulmimin e tij,me rritjen e numrit të mjeteve, si edhe ato të transportit të udhëtarëve. Puna e gjithësecilit, e sidomos e administratës, vaçmas e drejtuesve në këtë sektor, të Udhëtarëve, ishte sa e lodhëshme, aq dhe e shlodhëshme, fisnike, sepse kishim të bënim me njerëzit, që komunikonim, na njihnin, na dhimbseshin… Përpiqeshim të zgjidhnim hallin e tyre, të shkonin në; Kuç, në Sevaster, Smokthinë, Qeparo, Karbunar, Selenicë, Tepelenë, Sarandë, Fier me biletat e kufizuara, për raste dasmash e sidomos në raste morti që ishin të befasishme!
Parku Automobolstik bënte pothuajse gjithë transportimin e punonjësve të ish ndërmarjeve shtetrore, industriale dhe bujqësore si: Sodë PVC, TEC ndërmarjes së Kripës, ndërmarjeve bujqësore që nga Fushë- Dukati, Novosela, Akërrni, Kota, Selenica, Llakatundi, Selenica, ndërmarjen e Naftës, të Bitumit Selenicë, etj…
Gjithshtu përballonte edhe shërbimin e varrimve në raste morti, po edhe martesat, organizimin e marjes së nuseve me taksitë e kufizuara në nr përballë kërkesave të shumta, por duke organizuar në këto raste edhe disa nga autoveturat e tjera, jashtë parkut të rakorduara me instituconet e ndërmarjet e tjera që kishin në iventaruin e tyre autovetuar, sigurisht të përdorua! Shpesh me kërkuesit e dasmave viheshim në “hallë”, sepse ata kishin prerë ditën e dasmës, “po orën e vendosim ne”- u thoshim kërkuesve, teksa bënin dhe regjistrimin në zyrën e viteve, te ish pallati i “Sharrës, përballë Sazanit, në qëndër të Vlorës. I zoti i dasmës edhe hapte syt, gati i “revoltuar”! “Ç’ne ju me orën e dasmës”?. Sepse të gjithë e kërojnë shërbimin e taksisë zakonisht në orën o8. oo, të mëngjesit, por a ka mundësi që ky nr taksish, i kufizuar të kryej këtë shërbim në këtë Orë?!
Dhe njerërzit bindeshin në caktimin e orës së dasmës prej nesh!…
Çdo mëngjes ishte një punë tepër e ngarkuar dhe e vëmëndëshme, për të pasur në vemëndje, përpara syve gjithë grafiqet dhe qëndrat e grumbullimit të punonjësve sigurimin e mjetev për të qënë në secilën linjë, në orarët fikse, duke shkuar e kontrolluar me biçikletë në çdo stacion. Mëgjesi niste qysh në orën 05 oo, për punonjësit e këtij sektori e sidomos, Kryetari i Degës për shumë vite: Azem Meli, i cili ishte një kuadër drejtues sa dinamik dhe praktik, ku punët e shumta i përballonte me zotësinë e mirëkuptimin njerëzor me shoferët që i nisnin autobusët edhe me probleme teknike, por do të çonin në punë gjithë punonjësit dhe të ktheheshin, duke eleminuar defektet në ofiçinë! Ai na mësoi dhe frymëzoi edhe më me artin e tij të drejtimit, në atë sektor shumë të vështirë të përballur me gjithë Vlorën dhe jo vetëm! “Duke qënë drejtues i punonjësve, por edhe shok të tyre”!
Autobusët me moshë të madhe, të dalë madje dhe në “pension”, në gjendjen e atyre viteve, përballonin transportin më të madh të atyre viteve, madje ata dilnin edhe jashtë linjës urbane të Vlorës, duke shkuar me mbi 200 punonjës secili, deri në Vllahinë, Kotë, etj. Madje në Vllahinë autobusin firzamonikë- më thoshte edhe dje miku im: Bego Sinanaj e ktheja lartë, në Kocul, sepse nuk mund të kthehej në Vllahinë, ku çonte shpesh edhe punonjësit e sektorit të Naftës. Këta shofer të zot dhe njerëz të kullandrisur, të zgjedhur për shërbime publike si: Bego Sinanaj, Hysen Muhameti, Dhimitër Qose, Veis Sinaj, Hajri Saliu, Musa Çakërraj, Vangjel Koka, Hodo Rucaj, Mantho Strakosha, Lolo Iliadhi, Skënder Hodaj, Kujtim Malaj, Stefan Leka, Esat Abazaj, Avdul Binaj, Nexhip Çeçi, Enver Meçaj, Delo Kalemaj, Zihni Mehmetaj… mirëkuptonin dhe sakrifikonin për të realizuar detyrën e ditës me serozitet e pjekuri, të njohur dhe të çmuar edhe në opinionin e qytetarisë vlonjate!
Parku Automoblistik shënonte në iventarin e vete: 51 auobusa tek, 28 autobus firzamonikë dhe 18 taksi, mban të shënuar fortë në kujtesë edhe ish brigadieri i ofiçinës: Qemal Gjata! Pasi mbaronte “sulmi parë” i mëngjesit, do të shkonim në “sulmimin e dytë”, në ofiçinë për tu kujdesur, klasifikur dhe për të riparuar mjetet që duhet të ishin në gatishmëri në, kthimin e gjithë puntorëve mbasë dite, në qytetin e Vlorës!
Autobusat tek “Karosa”, “Skoda”- përballonin një punë shumë të madhe sa dhe të përballur me hallet, dhimbjet dhe lotët e njerëzve që prisnin në xhade me orë të tëra, madje gdhinin edhe natën në rrugë, se mos shkonte ndonjë mjet gjatë natës.
Parku Automobolistik Vlorë ishte ndër parqet, nacionale të rëndësishëm të vendit. Qëndra e tij ishte, po brënda në qëndër të qytetit qytet, në veri të Vlorës.
Përbërja e kësaj ndërmarjeje, pra degët: Dega e udhëtarëve, dhe sektori, Urban e Taksi, kulmuar në vitet 1980- 1985 deri në fundin e viteve 1990

Autovetura: Taksi targa shofer
1- Autveturë e drejtorit 52001 Ylli Balilaj
2- Karpat, shërbim shtypi 52002 Lolo Duni
3- Autoveturë taksi publike 52003 Fanol Gjoka
4- “ 52004 Vllasi Prifti
5- “ 52005 Spiro Gjikopulli
6- “ 52006 Enver Meçaj
7- “ 52007 Roland Opari
8- “ 52008 Sali Bedinaj
9- “ 52009 Sezai Bellaj
10 “ 52010 Delo Kalemaj
11- “ 52011 Petro Beja
12- “ 52012 Turhan Kokaj
13- “ 52013 Temo Çobaj
14- “ 52014 Durim Bellaj
15- “ 52015 Kujtim Hazizaj
16- “ 52017 Ismail Tushi
17- “ 52018 Lutfi Denaj
18- “ 52098 Zihni Mehmetaj
19- “ 52345 Llazar Gjini

Shërbimi i autobusëve tip Firzamonik të shërbimit urban:
1- Autobus tek Targa 52070: Sinan Jaçe
Spiro Çulla
2- Firzamonik 52071: Petro Dabo
3- “ 52072: Musa Cakerri
Vasil Mboqe
4- “ 52073: Hysen Muhameti
Kutbi Muho
5- “ 52074: Hodo Ruci
6- “ 52075: Veis Sinaj
Yzier Sadiku
7- “ 52076: Mustafa Allushaj
8- “ 52077: Mantho Strakosha
9- “ 52078: Myslym Pjero
“ Vasil Mboqe
10- 52079: Ahmet Shehaj
11- “ 52080: Etmond Çaraçani
Petrit Nurçe
12- “ 52081: Nexhip Çeçi
Andrea Konomi
13- “ 52082: Vasil Dallfa
14- “ 52083: Mihal Nako
15- “ 52084: Eqerem Pashaj
16- “ 52085: Zihni Koka
Muhamet Dule
17- “ 52086: Dhimitër Qosja
Nikolla Odisea
18- “ 52087: Vangjel Koka
Dhimitër Qose
19- “ 52088: Babaçe Hyskaj
20- “ 52089: Kujtim Malaj
Toli Gjini
21- “ 52090: Lolo Iliadhi
22- “ 52091: Dhamo Iliadhi
23- “ 52348: Bego Sinanaj
Haredin Ymeri
24- “ 52351: Stefan Leka
Esat Abazaj
25- “ 52352: Aqile Ilia
Farudin Memaj
26- “ 52356: Baçi Çeçi
27- “ 52359: Hajri Saliu
28- “ 52363: Skënder Hodaj
Dhimo Rondo
Në rrjedhen e viteve, në këtë sektor, dhe pas daljeve të , drejtuesve të këtyre mjeteve në pension, etj, kanë punuar edhe shofer të tjerë, po në këtë kohë, me këto nr. mjetesh, të këtij shërbimi, përfshihen ky kontigjent…
Dega e udhëtarëve dega më e rëndësishme dhe prestigjoze përbëhej nga: Azem Meli, Veli Beqiraj, Nada Haxhimihali, Agim Jazaj, Vangjel Bica, Axhem Skënderaj, Liri Paraj.
Do të vinin me pas Vilson Sinaj, Llambi Gjyrgjaj, etj…
Gjurmët e punës len edhe gjurmë jete, në kujtesën njerëzore, përjetësisht…