Edi Rama sjell një moment magjik nga Gjiri i Gramës, nga ky peizazh që flet më shumë se fjalët

Nga Albert Vataj

Postimi i Kryeministrit Edi Rama nga Gjiri i Gramës nuk është thjesht një urim i zakonshëm i mëngjesit të së dielës. Ai ngërthen në vete një mesazh të koduar, që ndërthur simbolikën e natyrës shqiptare, energjinë e pushimeve dhe kujdesin për imazhin publik, në një vend që përfaqëson akoma shpirtin e paprekur të brigjeve shqiptare.

Gjiri i Gramës, i mbështjellë nga shkëmbinj të thepisur dhe ujëra që ndërrojnë ngjyrë nga smeraldi në kaltër të thellë, është një nga ato rrallësira të natyrës shqiptare që ende ruan misterin, thjeshtësinë dhe bukurinë primitive. Në sfondin e këtij peizazhi, grupi i pushuesve që zbresin në det ngjan si një kthim në thelbin njerëzor të pushimit – larg zhurmës, larg komercializimit, pranë elementit.

Fjala “Mirëmëngjes”, e përdorur shpesh nga Kryeministri në mënyrë ceremoniale në postimet e tij, këtë herë mbart një ton festiv, por edhe një kujtesë: Shqipëria ofron mrekulli të jashtëzakonshme, por që kërkojnë mbrojtje, kujdes dhe ndërgjegje. Në një kohë kur bregdeti shqiptar po përballet me ndërtim të pakontrolluar dhe turizëm masiv, ky imazh i Gramës vjen si frymë reflektimi për t’u kthyer tek natyra siç ishte – dhe siç duhet të mbetet.

Në aspektin politik-komunikues, postimi është një veprim i mençur narrativ. Ai lidh figurën e Kryeministrit me bukuritë natyrore, me pushues të zakonshëm, me një ritëm jete që ngjan më njerëzor dhe më i thjeshtë. Në këtë mënyrë, Rama jo vetëm shpërndan estetikë vizuale, por edhe prodhon ndjesi të përbashkëta, përmes një gjuhe të drejtpërdrejtë e emocionale që e ka karakterizuar stilin e tij në rrjetet sociale.

Ajo çka bën përshtypje është se kjo skenë nuk ndodh në një resort të izoluar apo në një ambient luksos të marketinguar për të huajt. Jo. Kjo ndodh në një gjirin ku koha ka ngelur pezull, ku gërvishtjet e shkëmbinjve dhe freskia e ujit ndërthuren në një bashkëjetesë poetike me trupin dhe frymëmarrjen.

Ky është një mesazh i heshtur për përkatësinë: kjo tokë është jonë, këto pamje janë tonat, ky det është pjesë e trashëgimisë sonë të përbashkët.

Në fund të fundit, “Mirëmëngjes dhe me këtë energji pushimesh nga Gjiri i Gramës, ju uroj një të diel të bukur” nuk është vetëm një shprehje mirëdashjeje. Është një ftesë për të parë Shqipërinë ndryshe – jo vetëm si një stinë pushimi, por si një hapësirë identitare, që meriton dashuri, kujdes dhe më shumë se asnjëherë, mbrojtje nga harresa dhe babëzia.

Sepse ndërkohë që pamja është idilike, sfida është reale: të mos lejojmë që Grama të mbetet vetëm një kujtim në fotografi, por të jetë një premtim i mbajtur për veten dhe brezat që vijnë.