Petrit Vasili: LSI do jetë surpriza e zgjedhjeve në rezultat pozitiv

Intervista e Kryetarit të LSI-së,  Petrit Vasili, për emisionin “Studio e Hapur” në televizionin “News 24” . 

Në fakt që nga 3 maji jeni zyrtarisht Kryetar i Lëvizjes Socialiste për Integrim dhe pyetja e parë është menjëherë për këtë gjë. Çfarë është kjo gjë për ju, përgjegjësi, shpërblim? Çfarë e konsideroni?

Përpara dhe mbi çdo gjë është një përgjegjësi e madhe, e rëndë dhe njëkohësisht një impenjim më shumë që këtë besim që Lëvizja Socialiste për Integrim, Ilir Meta, e shumë simpatizantë më dhanë që të bëj të pamundurën që mos t’i zhgënjej në asnjë rast. Në të gjitha rastet dhe në çdo lloj arsyetimi është një përgjegjësi e rëndë.

Jeni konsideruar prej kohësh si një njeri shumë i afërt i Ilir Metës. Ndoshta menjëherë pas znj. Monika, ju jeni njeriu nga perceptimi publik më i besuari i tij. A është edhe falë kësaj marrëdhënie që jeni sot kryetar i Lëvizjes Socialiste për Integrim?

Unë jam bashkëpunëtor i Ilir Metës prej shumë vitesh, në pozicione dhe detyra të ndryshme dhe i kam kryer, sigurisht këtë e them me shumë sinqeritet, me shumë dedikim e me të gjitha mundësitë që kam mundur për çdo detyrë që më është vënë nga LSI, sigurisht në radhë të parë dhe nga kryetari i saj z. Ilir Meta. Kjo marrëdhënie dhe ky raport ka qenë i tillë edhe kur kam shërbyer si Sekretar i Përgjithshëm, dhe kur kam bërë detyrën e nënkryetarit të partisë e më tej të zëvendëskryetarit të partisë. Pra kam qenë shumë rigoroz në atë që çdo detyrë që më jepej të përpiqesha të paktën në këndvështrimin tim, pasi vlerësimin gjithmonë e bëjnë të tjerët, ta bëja me përkushtimin maksimal pasi mijëra e mijëra njerëz, anëtarë, mbështetës, simpatizantë, e bënin me dedikim dhe me një përkushtim të jashtëzakonshëm. Ne nuk mund t’i mbeteshim qoftë edhe një gjysmë hapi prapa këtij dedikimi e përkushtimi dhe nuk është e lehtë që këtij motivimi të jashtëzakonshëm që e ka shoqëruar dhe e shoqëron në vite LSI-në, të mos i përgjigjesh me të njëjtin ritëm. Për këtë arsye kam pasur këtë lloj motivimi.

E kishit menduar vetë ndonjëherë që mund të ishit ju kryetari i kësaj lëvizje të themeluar nga Ilir Meta?

Përgjigjja është shumë e thjeshtë. Sinqerisht asnjëherë.

Atëherë si u ndjetë në momentin që ua propozoi? Kur dhe si ua propozoi?

Kjo situatë u përvijua pas zhvillimeve të shpejta që ndodhën lidhur me çështjen e presidentit. Ju e dini shumë mirë që ne pritëm rreth 3 raunde të plota për t’i dhënë mundësinë dhe hapësirë një kompromisi politik të domosdoshëm që e bënte të mundur dhe opozitën që të bëhej pjesë e zgjedhjes. Duke parë dhe çështjen e presidentit si një nga elementët e këtij kompromisi pasi është një moment politik shumë i rëndësishëm pjesëmarrja e opozitës në zgjedhje. Natyrshëm këto zhvillime të cilat unë në fjalën time në Konventën Zgjedhore që ne bëmë për kryetarin e ri të LSI-së, e kam thënë dhe i qëndroj asaj ideje që nuk ishte Ilir Meta që zgjodhi të bënte presidentin por presidenca kërkoi Ilir Metën.

Ju nuk e kishit përgatitur si skenar një mundësi të tillë. Ishte e provizuar në momentin që erdhi nevoja?

Jo absolutisht. I kemi shërbyer me shumë dedikim dhe sinqeritet çdolloj elementi që pasuronte hapësirën dhe e bënte akoma edhe më të besueshme hapësirën e mirëkuptimit dhe kompromisit me opozitën. Pra një kompromis i cili e bënte atë pjesë, ku një nga elementët që ne mendonim që mund të ishte një element i rëndësishëm politik ishte edhe çështja e presidentit. Pikërisht për këtë arsye të gjithë zhvillimet erdhën në mënyrë krejtësisht të rrufeshme për t’iu përshtatur një situatë e re pasi zgjedhja e presidentit ishte një hap i fortë dhe shumë i rëndësishëm drejt stabilitetit dhe qetësisë dhe qëndrueshmërisë institucionale të vendit, pasi ju e kuptoni fare mirë që në një situatë zgjedhore, trajtimi i problemit të Kryeministrit, kryetarit të Kuvendit janë të gjitha të lidhura me mandate që lidhen me mandate të Kuvendit, me mandatet zgjedhore, etj, etj. Dhe vendi ishte përpara një dileme të madhe të një paqëndrueshmërie dhe një stabiliteti institucional shumë të rëndësishëm dhe kjo përgjegjësi e madhe ishte detyrim që ne duhet ta merrnim përsipër në këtë rast, kërkonte absolutisht një figurë të sprovuar, pasi një situatë e tillë shumë delikate, kërkonte pikërisht jo vetëm një figurë me qëndrueshmëri të lartë institucionale, një figurë e cila dialogun nuk e ka të huaj por e ka dimension. Një figurë e cila shoqëronte politikën shqiptare në 25 vitet e saj dhe që kishte qetësinë e duhur për të parë përtej çdolloj interesi të ngushtë. Natyrshëm, s’kishte mundësi tjetër përveç zgjedhjes së Ilir Metës në këtë moment. Është një nder jo vetëm për çdo anëtar të LSI-së të ketë Ilir Metën në krye të shtetit, dhe këtu nuk kemi përse të mos jemi kaq të sinqertë sepse këtë përjetim kemi të gjithë, por, është mirë për secilin shtetas të këtij vendi që ka një President të tillë.

Na tregoni diçka për zgjedhjen tuaj si kryetar i LSI-së. Ku ishit, si u zgjodhët?

Do t’ju them dy gjëra shumë të thjeshta. Në momentin që ky vendim u mor, edhe për arsye të organizimit tonë statutor, ne e kemi parashikuar në Statut edhe çështjet e mandateve që mund të ndërpriten në mes, ndaj kemi krijuar edhe pozicionin e Zëvendëskryetarit të partisë për të mos pasur asnjë dështim institucional në asnjë çast, në asnjë moment pasi situatat janë gjithmonë dinamike. Dhe kjo erdhi në këtë natyrshmëri. Sigurisht ne do t’i drejtoheshim institucioneve të partisë, por kishte një zgjidhje që ecte drejt një logjike, edhe statutore, por edhe një logjike politike të caktuar. Dhe nuk besoj që patëm as diskutime, as debate të mëdha. Ishte momenti kur secili duhet të ridimensiononte përgjegjësitë e tij. Kryetari Meta ridimensionoi përgjegjësitë e tij në një pozicion shumë më të lartë dhe me një përgjegjësi shumë të madhe siç është Kryetari i Shtetit. Unë kam qenë i lumtur që ai u investua në këtë drejtim, pasi edhe për të nuk ka qenë një vendim i lehtë, pasi edhe përgjegjësia është shumë e madhe por edhe dimensioni që kërkon ai pozicion është i tillë dhe natyrshëm pastaj rrodhën edhe gjithë ngjarjet e tjera.

Do doja të sillja në vëmendjen e teleshikuesve disa nga pamjet e Konventës suaj ku ju morët postin e kryetarit të LSI-së. Reagimet në sallë flisnin vetë. Kishte të rinj që përloteshin. Ju çfarë mendonit në ato çaste dhe ata të rinj që përloten, çfarë janë?

Janë të rinj dhe të vjetër që tregojnë qartë pse janë ata pjesë e filozofisë së Ilir Metës në LSI, pasi atje në atë sallë ju patë një skuadër disa mijëshe, të madhe, të motivuar, tek ata që janë më të rinj dhe të cilët kanë marrë stimuj të jashtëzakonshëm se si mund të rritesh shpejt dhe të bëhesh një njeri i madh në pak kohë. Për arsye sepse ka një mendjehapje të tillë se si mund të jesh pjesë e një skuadre dhe të jesh i rëndësishëm në atë skuadër dhe se si mund të vlerësohesh pa pritur kalvaret e dhjetëra viteve, duke pritur vite pa marrë një vlerësim apo qoftë edhe një konsiderate pozitive. Krijimit të një partie e cila ka një model botëkuptimor dhe filozofik të ndryshëm nga të gjithë partitë e tjera. Thënë më thjeshtë, LSI e krijuar nga Ilir Meta është partia e modelit që shoqëritë e hapura, të cilat demokracia i krijon, mundësojnë. Ndodh një gjë, që LSI në çdo gjë që bën, është e sinqertë dhe pikërisht kjo e dallon nga hipokrizitë shumë të sofistikuara të forcave të tjera politike, ku ka pak sinqeritet brenda. Dhe Shqipëria ka nevojë për sinqeritet dhe jo më për hipokrizi. Ka pasur boll të tillë.

A ndihet mungesa e Ilir Metës në strukturat e LSI-së?

Ilir Meta krijoi një filozofi e cila është një filozofi dominuese, pa asnjë të çarë tashmë në LSI, që është filozofia e ekipit, e grupit, e skuadrës. Një ekip, një grup dhe një skuadër ecën përpara në mënyrë të sigurt. Dhe sigurisht kjo klimë do të vazhdojë të forcohet pikërisht në këtë klimë ekipi që ai krijoi, këtë filozofi ekipi. Këtu është edhe kyçi i një rritjeje të pandalshme të LSI-së, pasi është në sytë tuaj, është në sytë e publikut që është një rritje e pandalshme, shumë e rëndësishme, shumë e fortë dhe ambicioze pasi vetëm grupi, ekipi dhe skuadra mund të krijojë rritje të tilla. Ai e krijoi këtë gjë dhe pikërisht për këtë arsye, të gjithë ndihen sot të fortë dhe me ambicie akoma më të forta, pasi ju e keni shumë të qartë që ambicia e të gjithëve për ta parë dhe për ta vendosur LSI-në si forcë e parë politike rrjedh pikërisht nga një skuadër e madhe, e fortë dhe e motivuar që kërkon ta realizojë patjetër këtë objektiv, pasi e ndjen veten të fortë për ta realizuar.

Do të flasim për kostot e LSI-së, nëse ka të tilla, duke e dërguar kryetarin, themeluesin e saj, frymëzuesin e saj në Presidencë, por edhe për zgjedhjet e 13 qershorit dhe qëndrimin e LSI-së si forcë e parë…

LSI ka fituar disa avantazhe të tjera, të cilat nuk e kishte menduar se do t’i kishte. Nuk e mendonim që kryetari i Shtetit do të ishte i LSI-së. Jemi fatlum për këtë gjë, të cilën do ta kthejmë besoj në një rezultat elektoral të jashtëzakonshëm.

Ilir Meta ka nisur një tur në bazë tashmë. Ka thënë që t’i ruajnë edhe teserën e partisë për ta marrë sërish. Duket sikur thotë: Jam larguar por jam sërish këtu me ju, pavarësisht se do jem në Presidencë… A do të kemi një LSI me Ilir Metën kryetar pas 5 vitesh?

Sigurisht që do t’ia ruajmë dhe mezi presim që ta marrë sërish. Dita që Ilir Meta rikthehet në LSI është një ditë e jashtëzakonshme dhe e madhe për të gjithë ne. Ne jemi shumë të lumtur, këtë nuk mund ta fsheh, që është Kryetar i Shtetit. Është një avantazh për ne, këtë nuk e mohojmë dot. Por, tesera e Ilir Metës nuk do të lëvizë asnjëherë që andej dhe do ta marrë kurdo që ai ta gjykojë të arsyeshme, në çdo moment, në çdo kohë. Është tesera e tij, është tesera numër 1 e LSI-së.

Në momentin që u përfol kandidatura e Ilir Metës si President, u fol gjithashtu që Kryemadhi do të ishte kryetarja e LSI-së. Ka pasur realisht një diskutim të tillë brenda LSI-së?

Nuk ka pasur një diskutim të tillë. Ne kemi zbatuar në mënyrë shumë korrekte Statutin tonë, i cili është i qartë në këtë çështje. Dhe më pas Konventa e LSI-së ka bërë zgjedhjen e znj. Kryemadhi si Zv. kryetare e LSI-së. Është një nga zgjedhjet më të natyrshme dhe më logjike për Monika Kryemadhin si një njeri i politikës, si themeluese e LSI-së. Një njeri që, përveç politikës, ka vënë edhe shumë zemër në LSI, që ka punuar në mijëra ditë të saj si anëtare e thjeshtë e LSI-së, jo si një drejtuese e LSI. Nuk ka kërkuar kurrë asgjë në ofiqet politike të LSI-së. Natyrshëm nuk mund të ishte ndryshe që Monika të mos ishte në skuadrën drejtuese të LSI-së, për të gjitha ato që përfaqëson dhe për tërë atë që përçon, mbi të gjitha frymën e grupit dhe të ekipit që edhe ajo e ka dimension të jetës së saj.

Vijon edhe fushatë për anëtarësimet e reja në partinë tuaj apo jo?

Është e pandalshme.

Do të vazhdojë rinia të mbetet target grupi i LSI-së apo do zgjeroheni edhe më tej?

LRI nuk është target grupi jonë, është zemra jonë. Këtu nuk ka as hipokrizi politike por ka një mishërim të një filozofie politike që ne kemi pasi ky vend kërkon stimul të fortë optimist. Kërkon një qasje të re dhe dinamike. Kërkon të realizojë objektiva ekonomikë dhe socialë shumë të fortë, të cilët kërkojnë mjaft energji. Ku t’i kërkojmë këto energji dhe si mund të ndodhë ky transformim i madh shoqëror dhe ekonomik pa njerëz me këtë vitalitet. Dhe të rinjtë e mishërojnë këtë vitalitet. Për fatin tonë të madh janë shumë mirë të shkolluar, shumë të hapur ndaj botës, kanë energji. Të rinjtë e LRI-së, për shkak të punës së jashtëzakonshme dhe vetëmohuese që bëjnë, janë rritur politikisht në mënyrë të jashtëzakonshme, në pak kohë. Kanë një pjekuri dhe zgjuarsi të kuptojnë, dhe ju i keni parë artikulimet e mjaft vajzave dhe djemve të rinj të LRI-së, dhe jua them me shumë kënaqësi që do t’i skuqnin mjaft njerëz që kanë eksperiencë shumë të gjatë politike, të cilët të dashuruar me veten nuk shikojnë se si ecën bota.

A janë shumë të rinj dhe shumë të rinj në moshë në listat tuaja për kandidatë?

Janë me një kualitet të jashtëzakonshëm. Kualiteti nuk ka moshë. Këta të rinj janë gjithmonë në sytë e opinionin publik. Janë përpara një provimi të vazhdueshëm. Më thoni dot një të ri të LRI-së që nuk e ka fituar këtë provim? Gjeni dot ju një inkoherencë në fjalët e Kejdi Mehmetajt, që është deputete, të Silva Cakës? Kanë pasur një cilësi të jashtëzakonshme politike, një fuqi artikulimi për tu admiruar dhe një qetësi për tu marrë shembull.

Një prej analistëve në Tiranë bëri këtë koment: “janë ata të rinj që LSI gjatë verës i ka pasur në kamping në Jalë, i ka bërë lavazh truri dhe tani do t’i fusë në Parlament që t’i urdhërojë si të dojë”. Keni ndonjë koment?

Unë kam fituar një aftësi dhe për këtë i jam mirënjohës LSI, por në mënyrë të veçantë Ilir Metës, vetëpërmbajtjen. Po ta kisha dëgjuar këtë ‘zgjuarsi’ 15 vite më parë do të kishit dëgjuar batuta që do të bënin të gjithë lajmin e emisionit tonë. Mjerime të tilla kam dëgjuar dhe do të dëgjoj por për shkak të këtyre mjerimeve të analizës politike edhe Shqipëria vuan. Se ka mjerim në politikë por ka mjerim edhe në analizën mediatike.

Ju ka infektuar Ilir Meta me moton e tij me qetësi dhe me dashuri?

Sigurisht është një moto për të cilën Shqipëria ka nevojë, pasi çmenduria dhe urrejtja që janë dy antitezat e këtyre dy gjërave mund ta çojnë Shqipërinë në greminë.

Vetëpërmbajtja e çoi Ilir Metën në Presidencë?

Jo! Vetëpërmbajtja i dha Ilir Metës dimensionin e një kryetari shteti, i cili ka mundësinë të shikojë në sy të gjithë shqiptarët dhe të mos ketë frikë të shikojë gjysmën apo të adhurohet nga gjysma tjetër. Presidenti i të gjithë shqiptarëve duhet të jetë i tillë.

Ju po praktikoheni për postin e Kryeministrit pasi synimi juaj është për të dalë forcë e parë…

Jo, unë jam praktikuar që t’u flas shqiptarëve me shumë modesti. Të kuptoj vazhdimisht çdo ditë një konstatim, që nuk e gjej në qendrën e Tiranës, por përpiqem ta gjej edhe në fshatrat mjaft të varfra të vendit.

Pra, me modesti të vazhdoj të kem bindjen që vendi ka nevojë për shumë punë dhe ne kemi bërë pak dhe duhet të bëjmë shumë më tepër. Vendi ka nevojë për shumë thjeshtësi, pasi ka një pafundësi hallesh të cilat kërkojnë përgjigje imediate. Mijëra e mijëra të rinj kërkojnë një zgjidhje të jashtëzakonshme dhe të shpejtë për papunësinë e tyre dhe këto probleme të gjitha zgjidhen vetëm me përulësi dhe modesti, këtë dhe me vetëpërmbajtje pse jo, por me punë të madhe.

Jashtë këtyre parametrave, jashtë këtyre standardeve politike, besoj se jemi në standardet e vetëkënaqjes, të aventurës dhe të atij që nuk i bëhet vonë se çfarë hallesh kanë të tjerët. Ky standard nuk është standardi ynë.

Ka filluar fushata me sa duket. Ka më emra të tjerë, ka prurje të reja, si po i bindni, po vijnë ata te ju, po shkoni ju tek ata, çfarë po ndodh? Shohim që edhe emra si Oni Pustina po bashkohen LSI-së…

Ne as nuk mund të bindim me zor askënd, sepse bindjen e tij piqen një ditë, maturohen një moment. Se po mos të maturohen unë nuk mund ta bind me zor Oni Pustinën, i cili ka qenë në kopertinat më të mëdha dhe pasarelat më të mëdha të modës botërore.

Ka qenë në një emision shumë të njohur në Itali, i cili ka zgjatur mbi dhjetë vjet, ku ne e kemi adhuruar Onin duke e parë nga larg. Pra, një njeri që ka shumë eksperiencë, i cili më tha një gjë të jashtëzakonshme dhe për këtë i jam mirënjohës se përsëri më vuri në një reflektim të ri dhe më tha jashtë kamerave: “Erdha këtu te njerëzit normal, pasi këtë arrogancën e VIP-ave dhe të mëdhenjve e kam njohur dhe e kam prekur nga afër. Duke pasur parasysh të gjithë VIP-at e modës botërore të showbizit botëror dhe nuk kam më mall për këtë gjë, doja pikërisht të shikoja njerëz normal dhe njerëz të cilët e duan vendin. Dhe prandaj erdha këtu pasi gjithçka që bota kishte për të shuar kuriozitetet e kam parë, por kjo më mungonte shumë dhe më lodhte kjo lloj arrogance në këtë gjë”.

Dhe duke qenë se pikërisht këtë dimension Oni e gjeti tek ne, është një shtysë më shumë, apo një mënyrë reflektimi më shumë që të vazhdojmë të thellohemi në modestinë tonë, pasi ka vend për tu thelluar në modestinë dhe thjeshtësinë tonë. Ndryshe arroganca ka për të qenë dhe do të vazhdoj të jetë gërryesja e raportit.

Kjo ishte tesera e parë që jepnit si Kryetar LSI?

Po kjo është tesera e parë.

Do ta mbaj mend besoj edhe Oni Pustina që tesera e parë që merrte nga një kryetar i ri i sapozgjedhur i LSI-së…

Pra ishin dy rastësi besoj fatlume.

Do të ketë emra të tjerë të tillë?

Po ta kontrolloni herë par here faqen time në Facebook do të gjeni edhe të tjerë.

Megjithatë fushata ka filluar z. Vasili e keni marrë drejtimin e LSI-së në një moment  jo  dhe aq të thjeshtë politik, përkundrazi. Le ta fillojmë me një konsideratë të përgjithshme, ndoshta dhe me një batutë nëse ju vjen? Çfarë e konsideroni këtë moment politik?

Për t’u shprehur në një fjali, nuk do të doja që Shqipëria të përjetonte një moment politik të tillë. Pasi në 27 vjet pluralizëm të diskutojmë faktin që a do të kemi zgjedhje normale dhe a do kemi pjesëmarrje të opozitës, jo thjeshtë opozitën, duke patur parasysh njerëzit, por opozitën si institucion. Pasi sistemi në të cilin jetojmë është një sistem i ngritur mbi dy krahë të politikës, mbi mazhorancën dhe opozitën, që sigurojnë balanca dhe kontrollin e pushteteve. Qoftë dhe mazhoranca dhe opozita të gjithë biem dakord që nuk e përcaktojmë ne, por e përcaktojnë votat e qytetarëve. Ajo votë përcakton vendin e gjithsecilit. Dhe sigurisht të mendosh që në Shqipëri të bëhen zgjedhjet pa opozitën, ka qenë jashtë imagjinatës time politike.

Edi Rama thotë që ka një krizë të lidershipit të Partisë Demokratike, jo një krizë politike. Ju jeni  dakord me këtë?

Problemi është ky: përtej të gjithë frazave dhe batutave apo të gjitha konsideratave, që mund të jenë konsiderata të ditës dhe që e kanë jetëgjatësinë e tyre mbase edhe 24-orëshe, ne duhet të bëjmë çdo gjë që në zgjedhje ta kemi opozitën, jo si e mirë e mazhorancës, por si e mirë e sistemit që shqiptarët ngritën mbas viteve 1990.

Ju do vazhdoni sepse duket sikur ju të LSI, mbas Presidencës jeni dorëhequr nga negociata, përpjekjet?

Ka disa objektiva që shkon përtej 24-orëve, përtej javës. Janë objektiva afatgjata. Ne kemi një prioritet mbi të gjitha prioritetet. Ju e kuptoni fare mirë. A do të kemi negociata të shpejta për anëtarësimin e Shqipërisë, në BE, me zgjedhje që bëhen në mënyrë të njëanshme, pa opozitën. Unë po e them nuk do të jenë të shpejta. Do të jenë shumë të largëta dhe të vonshme.

Ambasadorja Gjermane tha se do ti njohim zgjedhjet. Ndërkombëtarët duket sikur nuk janë aq të shqetësuar për këtë çështje?

Unë po them a do të kemi negociata të shpejta apo jo? Nuk po them a u njohën zgjedhjet e radhës. Zgjedhjet e radhës janë njohur dhe në vitin 1996. Besoj ju i kujtoni se rekordet i kemi të qarta. Nuk po vazhdoj më me konsiderata të tjera. I mirënjohuri Aurel Plasari ka vënë në dispozicion para pak javësh mënyrën sesi janë njohur zgjedhjet e vitit 1945, në Shqipëri, që nuk kishte opozitë. Pra, mendojmë për objektiva afatgjata ku Shqipëria projektohet të shkojë. Kemi objektiv tjetër. Kemi investuar disa vite për reformën në drejtësi. A mund të kemi besueshmëri të zbatimit të reformës në drejtësi, në zgjedhje të njëanshme pa opozitën? Dy objektiva madhore integrimi në njërën anë dhe reforma në drejtësi në anën tjetër. Dy objektiva ku janë investuar mijëra e mijëra energji politike, orë punë, nerva, orientim i të gjithë opinionit publik në një drejtim të caktuar, a janë të garantuar? Unë them që janë seriozisht të rrezikuara. Përsa i takon në planin konkret.

Këto janë dy objektiva kryesor LSI u përpoq, Ilir Meta gjithashtu deri në moment të fundit thirrët një tryezë, e cila më pas dështoi…

Ne bëmë gjithçka, do më lejoni ta them këtë gjë, LSI dhe Ilir Meta bënë gjithçka për këtë gjë. Ju e dini shumë mirë, që ne, në mënyrë shumë të drejtpërdrejtë, të sinqertë, një afirmim politik që unë kemi porositur edhe sot nga Shkodra, ku unë pata mundësinë  të merrja pjesë në një inaugurim të Gjykatës së Apelit në Shkodër, një strukturë shumë bashkëkohore. Kemi vënë në dispozicion të gjitha mandatet tona politike. Ilir Meta si Kryetar i Kuvendit, në funksion të këtij objektivi madhor për të pasur zgjedhje të lira, të ndershme dhe të njohura, të gjithëpranuara dhe ku marrin pjesë të palët.

Ju i kishit kusht zgjedhjet me opozitën? A vazhdoni t’i keni?

Ne nuk kemi bojkotuar kurrë në historinë tonë politike, as në rrethanat më të vështira për ne. Ju i kujtoni rrethanat e vitit 2009. Kanë qenë rrethanat më penalizuese që mund të ekzistojnë në politikë. Të njëanshme,  të pranuara botërisht edhe nga aktorët në proces, edhe në momentin që miratohet reforma zgjedhore.

Të kthehemi edhe te çështja e këtij kompromisi. Unë mendoj që Opozita nga njëra anë ka gabuar rëndë në momentin kur ajo nuk reflektoi thellë për paketën e McAllisterit. Në vlerësimin tim kishte elementët e një kompromisi politik dinjitoz, një kompromis pa humbës dhe fitues, një kompromis që rivendoste besimin politik. Sepse këtu, në radhë të parë, është lëkundur dhe është tronditur thellë besimi mes klasës politike, mes mazhorancës dhe opozitës dhe ky mosbesim i thellë ka prurë këtë situatë kaq të madhe.

Njëkohësisht, vazhdoj ta mendoj, që ky ishte një gabim. Por, vazhdoj të kem të njëjtën bindje që ne akoma mund të bëjmë diçka dhe duhet të bëjmë gjithçka që Opozita të përfshihet në zgjedhje. Por, ne nuk duhet ta provokojmë Opozitën, as me retorika kërcënuese dhe as shantazhuese.

Për çfarë e keni fjalën?

Retorika të të gjitha formave të cilat janë në rekordet tuaja. “Ç’do t’i ndodhi asaj”, “ç’lidhje ka me Vettingun”, “si do të këputen tokat”, “si do të vetëasgjësohet” etj.

Për retorikat e Kryeministrit e keni fjalën?

Një retorikë e cila, si e tillë, vetëm e minon kompromisin, vetëm e bën të pamundur dhe, sigurisht, është e qartë që edhe opozita duhet të jetë më e hapur drejt një kompromisi, të mos jetë e mbyllur, të kuptojë që rruga drejt kompromisit është një rrugë e një lëshimi reciprok. Por thashë, në mënyrë të veçantë, mazhoranca duhet të jetë e kujdesshme. Pse? Në analizë të fundit, sistemi politik, Shqipëria, e ardhmja e vendit kërkon zgjedhje ku të marrë pjesë mazhoranca dhe opozita, pasi zgjedhjet e njëanshme janë momenti kur demokracia vihet thellësisht në rrezik, ndodh një udhëkryq ku rruga e saj e mëtejshme është e paparashikuar, me risqe që mund të dalin jashtë kontrollit të politikës dhe për fat të keq historia të tilla Shqipëria i ka provuar një herë. Vetëm historive të provuara në mënyrë të dhimbshme një herë nuk duhet t’u rikthehemi pas për asnjë arsye.

Ju keni përshëndetur tërheqjen e kryeministrit, tërheqjen e PS me kandidatin e saj nga Kavaja. Ia sugjeroni mazhorancës të njëjtin skenar për 18 qershorin?

E kam mbështetur tërheqjen nga Kavaja. Të jem i sinqertë, e kemi sugjeruar edhe më parë. Pasi, në radhë të parë, tërheqja nga Kavaja ishte një çtensionimin e situatës, pasi parashikohej të ishte një situatë e tensionuar që nuk do të prodhonte zgjedhje, por do të prodhonte një problem dhe një tension publik të radhës. Do të shtonte pasigurinë publike, do të ulte kualitetin, do t’i prishte paraprakisht edhe zgjedhjet e 18 qershorit. Pra, do të ishte një kontribut negativ edhe në procesin zgjedhor. E kam konsideruar një hap në të mirë të çtensionimit të situatës, që edhe më parë mund të merrej, pasi rruga në të cilin ne duhet të ecnim ishte një rrugë që prodhonte kompromisin, rrugë e cila e ndërtonte kompromisin me gjithë sakrificat që ky kompromis kërkon.

Dhe nuk kemi pse trembemi nga sakrificat në emër të një të mirë madhore, që është stabiliteti dhe siguria e vendit. Pasi të jemi objektiv vendi po përjeton një pasiguri absurde, qytetarët shqiptarë në njërën anë, por edhe ekonomia në anën tjetër, po përjetojnë një pasiguri të cilën po e vuajnë.

Po u jap një fakt të thjeshtë: duke folur me disa miq që merren me fushën e turizmit, më informonin rastësisht se gati 90% e paketave turistike, të turistëve të huaj që duan të vizitojnë Shqipërinë, janë anuluar për shkak të zgjedhjeve që do të jenë në tension, etj.

Së dyti, ka kushedi sa projekte të bëra gati në fushën ekonomike, që tërhiqen, hezitojnë, humbasin kohë, ndërkohë që humbasin momentin, pasi ka klimë politike shumë më të favorshme në Ballkan apo në Evropën Juglindore dhe Shqipëria humbet shanse për investime pa fund. Kjo pasiguri absurde u krijon një situatë tensioni të tillë qytetarëve, të cilët e vuajnë qoftë në planin psikologjik, moral, por e vuajnë edhe në planin ekonomik e vuajnë rëndë. A kemi ne luksin që të vuajmë një pasiguri të tillë që na prodhon efekte kaq negative? Vendimet për këtë çështje janë shumë komplekse dhe të para në mënyrë të njëanshme, që unë do të fitoj disa mandate më shumë dhe do të kem disa mandate më shumë fiktive në Parlament, nuk i shërbejnë të ardhmes së Shqipërisë.

Pra, nuk është më kusht hyrja ose jo e opozitës në zgjedhje për pjesëmarrja e LSI-së në zgjedhjet e 18 qershorit?

LSI ka milituar dhe militon që opozita të jetë pjesë e sistemit. Besoj që e ka mbështetur dhe e ka ndihmuar më shumë se çdo aktor tjetër politik me veprimin, me ofertën politike. Kam parasysh vënien në dispozicion të të gjitha mandateve të LSI-së në të gjitha nivelet, duke ofruar çdo sakrificë në të mirë të kësaj gjëje dhe mbi të gjitha me konstruktivitetin më të lartë. as retorika jonë, as gjuha jonë, nuk ka qenë as armiqësore, as provokative as kërcënuese ndaj opozitës.

Por ka qenë deri diku flirtuese. Ka zëra që thonë se opozita është në atë çadër edhe falë një lloj garancie që ka marrë më parë nga ana e LSI-së për kauzën e saj…

Po flasim gjithmonë për citimin e një analize serioze politike. Pjesa e asaj që ne kemi dispozicion në funksion të kompromisit, është në sytë e publikut. Përsa i takon një meskiniteti të kujtdo apo të një njëanshmërie të kujtdo, është pronar çdo meskin i meskinitetit të tij.

Ne kemi në tavolinën e politikë vetëm një sinqeritet maksimal, madje edhe në rastin e çështjes së Presidentit. Ju e patë që Presidenti mori 87 vota në raundin e katërt, që mund t’i merrte që në raundin e parë nëse ne do të kishim një projekt të tillë dhe nuk kishim pse të humbnim kohë dhe mund të vazhdonim punët e tjera në politikë. Por edhe aty investuam maksimalisht për këtë çështje. Përse? Sepse e mira e ardhshme e Shqipërisë kërkon zgjedhje ku marrin pjesë edhe mazhoranca edhe opozita.

(marrë me shkurtime)