MILAN – Dhjetë muaj më parë “Nxirrni k…”, tani çdo futbollist ka korin e tij: Si Milani pushtoi San Siron

Ka qenë dora e Maksit. Duke parafrazuar Sorrentinon, mund të theksohet se sa dhe si ardhja e Allegrit ka pasur një ndikim të thellë në botën e Milanit, duke rikthyer entuziazmin në 360 gradë. Nga fusha në tribuna. Po, sepse me tifozët detyra ishte më e vështirë: t’i bënte ata të këndonin sërish në stadium për idhujt e tyre, pas muajsh protestash të ashpra dhe banderolash kundër ekipit dhe klubit. Tani bota është përmbysur, duket sikur ka kaluar një jetë. Sot kuqezinjtë mundin Veronën 3-0 dhe e mbyllin vitin 2025 në krye të renditjes – duke pritur Interin që luan në Bergamo – dhe e bëjnë këtë në një San Siro të veshur me festë.

Në pjesën e parë, stadiumi këndoi dhe shtyu ekipin. Më pas, në minutën e 45-të, pas golit të Pulisic në fund të pjesës së parë, nisi kori i parë. “Christian Pulisic la la la” dhe kështu me radhë. Kjo shënoi një ndryshim të dukshëm nga atmosfera e tensionuar e muajve të kaluar, ku koret ishin shpesh kundër lojtarëve dhe drejtuesve. Tani, tifozët po shprehnin mbështetje të pakushtëzuar dhe gëzim për performancat individuale.

Më pas, në fillim të pjesës së dytë, ishte radha e Nkunku-t, një surprizë për herë të parë. Në kampionat francezi nuk kishte shënuar ende, por mbi të gjitha nuk kishte ofruar kurrë një performancë të tillë që të thyente zemrat e tifozëve kuqezi. Në shkëlqimin e parë, francezi fryu topin e tij të kuq poshtë tribunës “Sud” dhe ua dhuroi tifozëve, të cilët pesë minuta më vonë i dedikuan korin e parë të sezonit. Nga aty skenën e mori Luka Modric. Fillimisht në fushë, më pas në tribuna. Kroati gjatë gjithë ndeshjes ndriçoi San Siron me lojëra të rafinuara, dy shpejtime dhe klasin e tij të zakonshëm. Në minutën e 70-të, Allegri e zëvendësoi, duke futur Jasharin. Curva e falënderoi me një ovacion në këmbë: duartrokitje të tilla të hapura në San Siro nuk ishin parë prej kohësh. Dhe jo vetëm kaq. Kalon një minutë dhe curva fillon të këndojë “mamma mamma mamma, sai perché mi batte il corazòn, ho visto Luka Modric. O mammà, innamorato son”, kori i famshëm i dedikuar Maradonës nga tifozët e Napolit. Në fund, stadiumi këndoi edhe për Saelemaekers, para se të kthehej të duartrokiste Pulisic në momentin e daljes. I njëjti kor si ai i golit. Më pas, në vërshëllimën finale, të gjithë poshtë curvës. Shumë buzëqeshje, Nkunku i përqafuar me Maignan dhe duartrokitje të hapura. Viti kalendarik kuqezi mbyllet kështu, me një atmosferë krejtësisht të ndryshme.

Nëse mendon vetëm dhjetë muaj më parë, skenari është krejtësisht i përmbysur. Në fund të shkurtit në Bolonja, curva kishte shpalosur një banderolë që nuk linte vend për asnjë interpretim. “Ne nuk jemi këtu për ekipin, për këtë ekip”. Dhe sërish “nxirrni k…”. Pra, një klimë armiqësore kundër lojtarëve dhe klubit. Kjo tregonte një pakënaqësi të thellë dhe një mungesë besimi nga ana e tifozëve, të cilët ndiheshin të zhgënjyer nga performancat dhe drejtimi i klubit.

Shtatë ditë më vonë, konfirmimi i radhës. Në San Siro mbërriti Lazio dhe tifozët braktisën curvën për 15 minutat e para të ndeshjes. Më pas, filluan të vërshëllenin. Çdo gabim, çdo pasaktësi, gjithçka. Dhe kështu do të vazhdonte edhe në javët në vijim. Viti i kaluar ishte një vit kompleks në të gjitha frontet. Objektivi ishte edhe klubi. “Drejtues të paaftë, pa ambicie, nuk jeni në lartësinë e historisë sonë”, “Ne nuk jemi amerikanë” dhe kështu me radhë. Edhe në festën për 125-vjetorin e klubit nuk munguan koret protestuese, banderolat dhe kundërshtimet, aq sa bënë që Ibra dhe Furlani të hynin nga pas për të shmangur tifozët. Kjo situatë e tensionuar dhe e mbushur me pakënaqësi ishte një sfidë e madhe për çdo menaxhment dhe ekip.

Sot, megjithatë, gjithçka ka ndryshuar rrënjësisht. Max Allegri dhe djemtë e tij e kanë kthyer botën e Milanit përmbys si një çorape. Dhe fotografia e ekipit poshtë curvës në festë është dëshmia më e lumtur e kësaj transformimi të jashtëzakonshëm. Kjo tregon se me punë, përkushtim dhe rezultate, është e mundur të rikthehet lidhja mes ekipit dhe tifozëve, duke krijuar një atmosferë uniteti dhe entuziazmi që ishte humbur prej kohësh.