Deputetja gjermane Hanna Steinmüller, në foltoren e Bundestagut me fëmijën në kraharor
Nga Albert Vataj
Një moment i pazakontë, që tashmë është shënuar si historik, ndodhi në Bundestagun gjerman: deputetja e Partisë së Gjelbër, Hanna Steinmüller, doli në foltore për të mbajtur fjalën e saj mbi buxhetin e Ministrisë së Ndërtimit, duke mbajtur në kraharor foshnjën e saj. Një skenë e cila, pavarësisht se jemi në vitin 2025, mbetet ende “e jashtëzakonshme”, siç shkruan Kersten Augustin në gazetën taz.de me një titull thumbues: “Është viti 2025, zemër!”
Ky gjest i natyrshëm, por njëherësh i rrallë për politikën gjermane, mori menjëherë vëmendjen e publikut dhe të mediave. Vetë Bundestagu, në një postim zyrtar në Instagram, e përmendi si një moment “për herë të parë”, duke e kthyer atë në një simbol të ri të ndërthurjes mes jetës private dhe asaj publike. Imazhi u bë viral: Bild e përshkroi si një skenë që “po bën historinë e Bundestagut”, ndërsa revista Focus hodhi pyetjen nëse bëhej fjalë për një “shfaqje PR” apo një sinjal të fuqishëm për familjen dhe politikën.
Reagimet nuk munguan. Steinmüller, vetëm 32 vjeçe dhe e bërë nënë në dhjetor, u përmbyt me letra e komente – disa që e mbështesnin si model frymëzues për gratë dhe nënat e reja, e të tjera që e akuzonin për shfrytëzim të fëmijës ose që e pyesnin me cinizëm “ku ishte babai?”. Në rrjetet sociale, deputetja reagoi shkurt pas fjalimit: “Ditë e egër”, duke premtuar reflektime të mëtejshme mbi sfidën e balancës mes jetës profesionale dhe asaj familjare.
Pozitivisht reagoi edhe Julia Klöckner, presidentja e Bundestagut dhe politikane e CDU-së, e cila e quajti të justifikuar praninë e foshnjës në sallën plenare në rrethana të veçanta: “Një nënë me një foshnjë dhe sfida e kujdesit për fëmijët? Hanna Steinmüller e zotëroi këtë në mënyrë të shkëlqyer.”
Megjithatë, ky episod zbuloi një realitet institucional të vështirë: anëtarët e Bundestagut nuk gëzojnë të drejtë për leje lindjeje apo leje prindërore. Si përfaqësues të zgjedhur, ata janë të lidhur mbi të gjitha me “ndërgjegjen e tyre” dhe përgjegjësinë ndaj mandatit. Kjo e bën edhe më urgjente debatin për përputhshmërinë mes karrierës politike dhe jetës familjare. Ish-presidentja e Bundestagut, Bärbel Bas, ka kërkuar prej kohësh që Parlamenti të ofrojë kushte më miqësore për prindërit: “Duhet të jesh në gjendje ta përmbushësh mirë një mandat, madje edhe me një fëmijë. Kjo do të thotë që takimet të mos zgjasin gjithmonë deri natën.”
Në këtë kontekst, rasti Steinmüller ngre një pyetje më të gjerë që prek jo vetëm politikën, por edhe shoqërinë gjermane: a mund të marrësh një fëmijë në punë? Në përgjithësi, ligji nuk e njeh si të drejtë të punonjësit. Vendimi i takon punëdhënësit dhe shpesh mbështetet vetëm mbi vullnetin e mirë të tij. Përjashtim bëhet kur fëmija është i sëmurë: sipas Nenit 45 të Kodit Social Gjerman (SGB 5), një prind mund të marrë leje të papaguar për t’u kujdesur për një fëmijë nën 12 vjeç, me kusht që kjo të justifikohet nga një certifikatë mjekësore.
Kjo situatë, e thyer mes entuziazmit dhe skepticizmit, mes simbolikës dhe praktikës, tregon se rruga drejt një shoqërie ku familja dhe karriera nuk përjashtojnë njëra-tjetrën është ende e gjatë. Fjalimi i Steinmüller me foshnjën në krahë nuk ishte thjesht një gjest i çastit – ishte një thirrje që politika duhet të reflektojë më shumë mbi barazinë, kujdesin dhe njerëzoren brenda institucioneve.
KOHA JONË SONDAZH
