Rrënjët e ndryshimit

Nga José Graziano da Silva*

Përgjatë rrjedhës së historisë, një nga strategjitë më efektive që njerëzit të kërkojnë për një të ardhme më të mirë, ka qenë lëvizja. Në të shumtën e rasteve lëvizja për kërkim të mundësive prodhuese më të mira gjetkë, ka sjellë varfërimin e zonave rurale.

Në të vërtetë, migrimi ka qënë thelbësor që në ditët e hershme të historisë njerëzore – si burim i përfitimeve të shumta ekonomike dhe kulturore.

Por kur migrimi është përtej nevojës ekstreme, shqetësimit dhe dëshpërimit, kjo bëhet një çështje tjetër. Migrimi i detyruar i ka rrënjët në konflikte, joqëndrueshmëri politike, varfëri ekstreme, uri, degradim mjedisor dhe ndikimet e ndryshimeve klimatike.

Në të tilla situata, njerëzit nuk kanë tjetër zgjidhje përveçse të lëvizin.

Slogani i këtij viti për Ditën Botërore të Ushqimit (16 tetor), “Ndrysho të ardhmen e migrimit. Investoni në sigurinë e ushqimit dhe në zhvillimin rural “, në përgjigje të shkaktarëve strukturorë të lëvizjeve të mëdha të njerëzve në mënyrë që migrimi të bëhet i sigurt, i rregullt dhe i rregullt.

Kjo është më e rëndësishme sot, sepse numri i njerëzve të uritur po rritet përsëri pas dekadash progresi.

Sipas raportit të Sigurisë Ushqimore dhe Ushqyerjes 2017 (SOFI), 815 milionë njerëz vuajtën nga uria në vitin 2016, një rritje prej 38 milion njerëzish krahasuar me vitin 2015 (777 milionë). Kjo ishte kryesisht për shkak të konflikteve, thatësirës dhe përmbytjeve në mbarë botën.

Në fakt, konfliktet kanë çuar Nigerinë Verilindore, Somalinë, Sudanin e Jugut dhe Jemenin në prag të zisë së bukës duke shkaktuar pasiguri të menjëhershme ushqimore edhe në Burundi, Irak dhe gjetkë. Në rang botëror tani ka rreth 64 milionë njerëz të zhvendosur me forcë nga konflikti dhe persekutimi, numri më i madh që nga Lufta e Dytë Botërore. Për më tepër, thatësira, për shkak të një El Niño jashtëzakonisht të fuqishëm, ka reduktuar ndjeshëm mundësinë për të pasur ushqim në pjesën më të madhe të Afrikës.

Familjet rurale shpesh mbajnë peshën e këtyre shkaktarëve. Shumica e të varfërve në botë jetojnë në zonat rurale, si dhe shumë të rinj ruralë, veçanërisht në Afrikën subsahariane, migrojnë në mungesë të mundësive prodhuese.

Por le ta tregojmë historinë drejt: Pavarësisht perceptimeve të gjera, shumica e atyre që emigrojnë mbeten në vendet e tyre të origjinës. Ka rreth 763 milion emigrantë të brendshëm në mbarë botën, një në çdo tetë njerëz në planet ku shumica lëviz nga fshati në qytete.  Nga 244 milionë migrantë ndërkombëtarë të regjistruar në vitin 2015, një e treta erdhi nga vendet e G20 dhe përbëhej nga njerëz që u shpërngulën për të ndjekur mundësi më produktive. Flukset migratore Jug-Jug tani janë më të mëdha se ato të zhvillimeve në vendet e zhvilluara.

Bëjeni migrimin një zgjedhje

Konflikti, varfëria rurale dhe ndryshimet klimatike kërkojnë gjithnjë e më shumë vëmendje ndërsa ngrenë shqetësimin për migrimin si një mjet i fundit, i cili krijon një problem moral, politik dhe ekonomik për migrantët, strehuesit e tyre finalë dhe pikat tranzit mes tyre. Të gjithë kemi rrënjë dhe pak prej nesh dëshirojnë t’i këpusin. Në fakt, edhe në situatat më ekstreme, njerëzit do të pëlqenin tëqëndronin më mirë në shtëpi.

Zhvillimi rural gjithëpërfshirës mund të ndihmojë në të gjitha frontet, të frenojë konfliktet, të rritë qëndrueshmërinë dhe të bëjë migrimin një çështje zgjedhje e jo rezultat dëshpërimi.

Mundësitë e punësimit të denjë – të cilat mund të krijohen nga bujqësia produktive dhe aktivitetet mbështetëse që shkojnë nga hulumtimi i farës dhe sigurimi i kredisë në infrastrukturën e magazinimit dhe bizneset e përpunimit të ushqimit – janë urgjentisht të nevojshme për të bindur një numër në rritje të shpejtë të të rinjve në zonat rurale për njëardhmëri më të mirë se udhëtimet e rrezikshme në destinacione të panjohura.

Vetë migrimi është pjesë e zhvillimit rural, migrimi sezonal është i lidhur ngushtë me kalendarët bujqësorë dhe remitancat janë një forcë e madhe për përmirësimin e mirëqenies rurale dhe produktivitetin e fermave. Kontributi i migrantëve në zhvillim duhet të njihet dhe çmohet, pasi ata janë ura midis vendeve të origjinës, tranzitit dhe destinacionit.

FAO po punon për të adresuar shkaqet themelore të migrimit. Kjo do të thotë nxitje e mundësive të politikave që favorizojnë njerëzit në nevojë. Përfshin trajnimin për punësimin e të rinjve dhe qasjen gjithëpërfshirëse në kredi, hartimin e programeve të mbrojtjes sociale që ofrojnë para ose transferta në natyrë, masa specifike për të mbështetur ata që kthehen në zonat rurale të origjinës dhe duke ofruar ndihmë për sigurimin e farërave, plehrave dhe shërbime për shëndetin e kafshëve, rregullim të mirë të sistemeve të paralajmërimit të hershëm për rreziqet e motit dhe duke punuar për burime natyrore të qëndrueshme dhe shfrytëzim të tokës.

Si bashkëkryesues i Grupit Botëror të Migracionit në 2018, i përbërë nga 22 agjenci të Kombeve të Bashkuara dhe Banka Botërore, FAO do të advokojë për zgjidhje që e bëjnë migracionin një akt të zgjedhur dhe jo një zgjidhje të dëshpëruar. Bujqësia dhe zhvillimi rural kanë një rol kyç për të luajtur.

* Drejtor i Përgjithshëm i FAO