Gjergj Luca: Lamtumirë, Leka Bungo, i vërteti që nuk u tjetërsua kurrë

Sot, fjala më e rëndë në gjuhën e shpirtit më del nga zemra: Lamtumirë!
Leka Bungo nuk është më në këtë botë. Dhe bashkë me të, largohet një epokë e tërë e artit shqiptar, një kohë kur teatri dhe filmi buronin nga idealizmi, nga përkushtimi i vërtetë dhe nga shpirti që nuk kërkonte duartrokitje, por shprehje të së vërtetës.

Luca në këtë ndarje me Leka Bungon është shprehur se ai nuk ishte vetëm mik, ishte një nga ata njerëz të rrallë që i japin kuptim fjalës personalitet. I palëkundur, i papërkulur, i drejtë. Eci mes rrëzimeve dhe ringritjeve me dinjitetin e atij që nuk e pranon kompromisin me veten. Nuk u tjetërsua kurrë, as kur jeta ia vështirësoi hapin, as kur koha filloi të ushqejë mediokritetin. Leka nuk u bë asnjëherë spektator i vetvetes, por qëndroi në skenë deri në frymën e fundit , me të njëjtën gjallëri, me të njëjtin pasion.
Sot humba një mik të çmuar, shton Luca, por vendi humbi një kolos, një udhërrëfyes, një përfaqësues të denjë të shpirtit artistik shqiptar. Teatri humbi një mendje krijuese dhe një zë që nuk heshti kurrë për të bukurën dhe për të drejtën. Filmi shqiptar humbi një ndër arkitektët e tij më të ndershëm dhe më të thellë.
Por le të mos e qajmë Leken si një humbje. Ai është tashmë një prani e heshtur, e ngulitur përjetësisht në kujtesën tonë kolektive. Ai jeton në rolet që frymëzoi, në shfaqjet që regjizoi, në fjalët që tha, në heshtjet që peshuan më shumë se çdo duartrokitje, ka vijuar Gjergj Luca në lamtumirën për Leka Bungon
Lamtumirë, Leka!
Ti qëndrove i vërtetë deri në fund.
Dhe për këtë, ne që mbetëm pas, do të të përulemi gjithmonë me respektin më të thellë.
Faleminderit që ishe, dhe që do të mbetesh, një nga më të mëdhenjtë.