Nga Erion Braçe
Për 21 janarin e një lutje në fund:
Ziver Veizi, Hekuran Deda, Faik Myrtaj, Aleks Nika, u pushkatuan në këtë rend, në pak minuta,
këtu në Bulevardin e Dëshmorëve!
NË 21 JANAR, SI SOT!
Dola në mëngjes për të shkuar në Berat, ku një strukturë e tërë me socialistë e jo vetëm na priste; do vinin në Tiranë, në një protestë, e radhës, në një vit e gjysmë pa ndërprerje;
Kam qenë në krye të një autokolone të gjatë autobusësh, në makinë me Petrit Ramën, Sokratin, Ilir Obonin, të cilën e mbyllte deputeti i ndjerë Marko Bello, në makinë me Stavër Cecën, Sokrat Godën, Arjanin;
Kemi ndaluar në çdo postobllok të mundshëm për të mos lënë kërkënd pas, vetëm me policë të inatosur qëllimisht;
Mezi hymë në Tiranë pas 2 orë e gjysmë e u takuam me Namik Doklen në Zogun e Zi, me të në krye në rrugën e Durrësit dhe hymë të fundit në Bulevard;
Një mur toksik na u përplas në fytyrë bashkë me njerëzit që po goditeshin nga policia e ndiqeshin nga makinat blind të saj;
U mblodhëm shpejt e ecëm përpara te Kryeministria ku kishim vendin tonë;
Me profesor Ali Qesenë, inxhinier Fatmirin, Feim Rukën, Staver Cecën e të tjerë beratas kemi qëndruar aty, pa lëvizur asnjë hap pas;
Të tjerat, ju i dini, ishin pushkatimet në Bulevard!
Pak para tyre, Sokrati, një oficer me detyrë pranë meje për shkak të kërcënimeve të mëhershme, të një bossi të mafias në Ballkan, i matur më kërkoi të lëviznim se ishim në rrezik, po qëllohej me fishekë luftarakë, ishim në vijën e zjarrit, ai i dalloi;
Pak minuta më pas, pashë Sokrat Goden të përkulej, Ilirin që po e shoqëronte, i kisha përballë, Hekuran Dedën të binte nga platforma ku ishte Sokrati; hapa telefonin dhe Iliri ulëriti: NA VRANË, PO ÇOJ SOKRATIN NË SPITAL; para nesh kaluan njerëz me Ziver Veizin në duar, po e çonin drejt urës ku ishin makinat, pastaj Faik Myrtajn;
Me shokët mblodhëm beratasit e u thamë të lëviznim drejt autobusëve;
Me Petritin e Sokratin, shkuam drejt spitalit ku doktor Kapidani po bënte mrekullinë me venën e krahut të majte të Sokrat Godës; jo vetëm, por e shpëtoi, e kuroi, e mbrojti, nga një falangë paraushtarake që po kontrollonte spital më spital.
U ktheva ne fushën e aviacionit për të nisur beratasit, kuçovarët e skrapalinjtë në kthim; deri sa mberritën, në telefon me përgjegjësin e çdo autobusi!
Kaq
KJO ËSHTË DITA MË E TMERRSHME E JETËS SIME!
Por edhe dita më e rëndë e Shqipërisë në Demokraci!
Pas 12 vitesh, sot, doemos që jam kokulur;
NUK ËSHTË BËRË DREJTËSI!
E di që sistemet kanë ndryshuar, janë ndarë për të mbajtur politikën larg, duhet të jetë keshtu por po funksionon kështu për PADREJTËSI, IMUNITET TË PALIGJSHËM E STATUS TE PAPREKSHMËRISË PËR ATA QË KANË KRYER PUSHKATIMET.
DUHET BËRË DREJTËSI ME ÇDO ÇMIM;
NË RRUGËN E LIGJIT E DUKE KËRKUAR PROVAT DERI NË FUND, ÇDO DITË, PA U NDALUR!
Asgje, asnjë krim, asnjë vrasje nuk mund të fshihet GJITHMONË, PËR GJITHË JETËN!
DJE, DIKUSH FOLI DHE NXORI NË DRITË URDHRAT; DO FLASIN EDHE TË TJERË;
POR DUHET TË KENE BINDJE QË DO BËHET DREJTËSI, KJO I BËN TË FLASIN!
PROVAT E REJA VLEJNË PËR DREJTESINË!
E fundit, kam një lutje sa njerëzore e politike;
Kam që dje që lexoj një-dy-tre politikanë që nën dritën e provave të reja, urdhrave, bëjnë të revoltuarin ndaj prokurorëve;
Provat e reja janë të mirëpritura, HIPOKRIZIA JO!
Kur ha e pi me prokurore, argetohesh duke pare edhe futboll me ta, tamam me ata që duhet te hetojnë e jo te bëjnë sehir, duhet qepur goja!
Në respekt të të pushkatuarve!
Për të lenë DREJTESINË TË BËJ DREJTËSI, ME PROVA TË REJA!
