Ndërsa gërmuan një kështjellë në Spanjë, arkeologët gjetën një surprizë: një grua e varrosur përkrah më shumë se 20 murgjve mesjetarë. Dhe si burrat, ajo ka të ngjarë të ishte një luftëtare që vdiq në betejë, sugjeron një studim i ri.
“Ne duhet ta imagjinojmë atë si një luftëtare rreth dyzet vjeç, pak më pak se pesë metra e gjatë, as trupmadh, as e hollë dhe e aftë me shpatë,” bashkautorja e studimit Carme Rissech, një studiuese në Departamentin e Shkencave Bazë Mjekësore në Universiteti Publik i Tarragonës, thuhet në një deklaratë. Studiuesit gjetën mbetje njerëzore gjatë gërmimit të një varreze brenda kështjellës së fortifikuar të Zorita de los Canes në Guadalajara. Varrosjet datojnë midis shekujve 12 dhe 15, një kohë konflikti kompleks fetar dhe politik midis grupeve të krishtera dhe islamike në Gadishullin Iberik.
Sipas studimit, të botuar më 14 maj në revistën Scientific Reports, shumë nga skeletet shfaqin plagë të dhunshme, madje edhe vdekjeprurëse, duke përfshirë një “numër të konsiderueshëm plagësh depërtuese me thikë dhe lëndime të forta të mprehta”, në kafka dhe zonat e legenit, me gjasë të marra në betejë.
Bazuar në një analizë të eshtrave të gruas, duket se ajo vdiq në betejë si murgjit, pasi kockat e saj nuk tregojnë shenja ripërtëritjeje rreth plagëve të saj. Këta murgj luftëtarë të veçantë i përkisnin Urdhrit të Calatravës, i themeluar në Spanjë në vitin 1158. Ky urdhër, i ngjashëm me Kalorësit Templarë, kishte për detyrë të mbronte Calatrava la Vieja, një qytet përgjatë kufirit të kontestuar midis territoreve të krishtera dhe myslimane. Në shekullin e 13-të, fisnikëria vendase filloi të furnizonte rendin me para dhe burra. Për shembull, shumë nga rekrutët e urdhrit, veçanërisht kalorësit dhe rreshterët e rangut më të lartë, u rekrutuan nga fisnikëria e ulët dhe udhëheqja urbane, vuri në dukje studimi. Dhe megjithëse kalorësit e Urdhrit të Calatravës u zotuan për varfëri, ata vazhduan të festonin si fisnikë, konfirmoi studimi.
Studiuesit përcaktuan seksin e gruas luftëtare duke studiuar legenin dhe kraniumin, dy pjesët më të zakonshme dhe më të besueshme të trupit për vendosjen e seksit biologjik.
Duke analizuar izotopet e ndryshme, ose versionet e azotit në kockat nga Zorita de los Canes, shkencëtarët përcaktuan gjithashtu se dieta e murgjve ishte e pasur me shpendë dhe peshq detarë, të cilët preferoheshin dhe ishin të përballueshëm për elitat sociale iberike.
Konsumimi i madh i peshkut sugjeron që murgjit respektuan kufizimet fetare për mishin, shkruan autorët e studimit.
Krahasuar me burrat, gruaja hante shumë më pak proteina, tregoi analiza e izotopit. Kjo sugjeron që ajo ndoshta vinte nga një klasë sociale më e ulët se murgjit.
Një hipotezë është se gruaja ishte një shërbëtore në kështjellë dhe mori armët për ta mbrojtur atë gjatë betejës, e cila përfundimisht çoi në vdekjen e saj. Eshtrat e saj, megjithatë, nuk tregojnë konsumim tipik të punës së shërbëtorëve. “Unë besoj se këto mbetje i përkasin një gruaje luftëtare,” tha Rissech, “por nevojiten analiza të mëtejshme për të përcaktuar se deri në çfarë mase kjo grua është bashkëkohore me kalorësit e tjerë.”
Për Live Science/ Hannah Kate Simon
Përgatiti: Albert Vataj
