Nga Albert Vataj
Më 5 prill 1994, ikona e muzikës, Kurt Cobain vdiq nga vetëvrasja brenda serës, mbi garazh, në shtëpinë e tij në Seattle, në moshën 27-vjeçare. Kur hetimi filloi, pasi trupi i tij u gjet tre ditë më vonë, policia gjatë këqyrjes së vendngjarjes gjeti heroinë, cigare dhe një pushkë gjahu dhe shënimin e vetëvrasjes së Kurt Cobain.
Menjëherë pas vdekjes së tij, ashtu edhe në dekadat që pasuan, shënimi i vetëvrasjes së Kurt Cobain është bërë një gur prove thelbësor për miqtë, familjen dhe fansat e tij, si një mënyrë për të kuptuar se çfarë po kalonte në ato momente tragjike këngëtari dhe pse zgjodhi për t’i dhënë fund jetës së tij.
“Është më mirë të digjesh se sa të venitesh”, shkruhej mes të tjerash në shënimin e vetëvrasjes, Kurt Cobain. Dhe ndërsa kjo tregon shumë për personin, që të dashurit e tij e njihnin të ishte. Dëshmoi gjithashtu se kishte implikime më të errëta, për ata që nuk e njihnin aq mirë, edhe nëse ndiheshin sikur e njihnin atë. Në fakt, disa fansa i morën ato fjalë si një thirrje grumbulluese e një lloji shqetësimi, jo më tepër se aq. Në të vërtetë, u deshën vetëm disa ditë, që fansi i parë i Cobain, të ndiqte gjurmët e tij për fundin fatal.
Në mënyrë ngjashmërisht shqetësuese janë teoritë, rreth shënimit të vetëvrasjes së Kurt Cobain. Njëra që pretendon se kishte të bënte me një draft krijimtarie të papërfunduar për grupin e tij – një notë shpërbërjeje të Nirvanës. Në njëfarë mënyre një prelud i fundit të grupit, dhe një drejtim të ri për karrierën e tij muzikore. Të tjerë madje, pretendojnë se shënimi i vetëvrasjes së Kurt Cobain, ishte falsifikuar nga askush tjetër përveç gruas së tij, Courtney Love, dhe se ai në të vërtetë ishte vrarë nga ajo.
Por, duke lënë mënjanë teoritë e skajshme, emocionet therëse të shënimit të vetëvrasjes së Kurt Cobain dhe, sigurisht tragjedia e vdekjes së tij mbeten po aq të fuqishme edhe sot.
Kurt Cobain e teproi me shampanjën dhe Rohypnol, në një dhomë hoteli në Romë, një muaj përpara se trupi i tij të gjendej në serën e tij në Seattle. Ai gëlltiti 50 pilula dhe la pas një shënim. Incidenti fillimisht u portretizua si një aksident nga ekipi i tij drejtues, por më vonë u zbulua se ishte një tentativë vetëvrasjeje, të cilën vetë Cobain e mohoi.
“U gjet një shënim” tha menaxherja e Courtney Love, Janet Billig në atë kohë, “por Kurt këmbënguli se nuk ishte një shënim vetëvrasjeje. Ai thjesht mori të gjitha paratë e tij dhe të Courtney-t, dhe do të ikte, të zhdukej.”
Është e paqartë nëse ky ishte i njëjti shënim i gjetur në skenën e vetëvrasjes eventuale të Cobain. Pavarësisht kësaj përpjekjeje të dështuar për vetëvrasje të Cobain, bashkëshortja u sigurua që t’u bënte të ditur të gjithëve, që burri i saj nuk do të shkonte askund.
“Ai nuk do të largohet nga unë aq lehtë,” tha ajo. “Unë do ta ndjek atë deri në ferr.”
Kurt Cobain ishte fshehur në serën e tij për disa ditë, por askush nuk mendoi të kontrollonte atje derisa ishte tepër vonë.
Para disa ditësh, në një qendër rehabilitimi në Kaliforni, Cobain i tha stafit se po dilte jashtë për të tymosur. Ai u ngjit në murin prej gjashtë këmbësh me tulla dhe u kthye në shtëpi në Seattle, përpara se gruaja e tij të mund të anulonte kartat e tij të kreditit.
Love punësoi hetuesin privat Tom Grant për të gjetur burrin e saj, ndërsa nëna e Cobain, Wendy O’Connor lëshoi një raport për një person të zhdukur. Megjithëse shtëpia e tij u kontrollua, askush nuk mendoi të shikonte brenda garazhit të tij ose lart në serë.
Është e paqartë se çfarë ka ndodhur saktësisht midis 4 dhe 5 prillit 1994, përveç se Kurt Cobain ka të ngjarë t’i kishte vendosur një stol derës franceze të serës dhe të qëndrojë brenda i kyçur, pa lejuar njeri që ta shqetësonte, duke droguar, ndoshta duke shkruar ose përfunduar shënimin famëkeq, dhe më në fund, qëlloi veten, duke lënë një shënim tragjik. mbrapa.
Në shënimin e vetëvrasjes së Kurt Cobain thuhet:
“Për Boddah
Duke folur me gjuhën e një njeriu të thjeshtë dhe me përvojë, i cili padyshim që do të preferonte të ishte një ankues i dobët dhe naiv. Ky shënim duhet të jetë mjaft i lehtë për t’u kuptuar.
Të gjitha paralajmërimet për rrjedhjen e punk rock ndër vite, që nga prezantimi im i parë, le të themi, me etikën e lidhur me pavarësinë dhe përqafimin e ideve tuaja, kanë rezultuar të jenë shumë të vërteta. Nuk e kam ndjerë eksitimin e të dëgjuarit, si dhe të krijimit të muzikës, së bashku me leximin dhe shkrimin, për shumë vite si tani. Ndihem fajtor pa fjalë për këto gjëra.
Për shembull, kur kthehemi në skenë, dritat fiken dhe fillon ulërima elektrizuese e të pranishëmve, nuk më prek dot mua mënyra, se si ndodhi për Freddie Mercury-n, i cili dukej se e donte, e shijonte dashurinë dhe adhurimin nga turma, që është diçka që unë e admiroj dhe e kam shumë zili. Fakti është se nuk mund t’ju gënjej, asnjërin prej jush. Thjesht nuk është e drejtë për ju ose për mua. Krimi më i rëndë, për të cilin mund të mendoj, do të ishte t’i zhgënjeja njerëzit, duke i manipuluar dhe duke u shtirur sikur po argëtohem 100%. Ndonjëherë ndihem sikur duhet të kontrolloj orën para se të dal në skenë. Kam provuar gjithçka në fuqinë time për ta vlerësuar atë (dhe po, Zot, më beso, po, por nuk mjafton). E vlerësoj faktin që unë dhe ne kemi ndikuar dhe argëtuar shumë njerëz. Duhet të jetë një nga ata narcisistët që i vlerësojnë gjërat, vetëm kur janë larguar. Unë jam shumë i ndjeshëm. Më duhet të jem pak i mpirë që të rifitoj entuziazmin që kisha dikur kur isha fëmijë.
Në 3 turnetë tona të fundit, kam pasur një vlerësim shumë më të mirë për të gjithë njerëzit që kam njohur personalisht si dhe fansat e muzikës sonë. Por ende nuk mund ta kapërcej zhgënjimin, fajin dhe ndjeshmërinë që kam për të gjithë. Ka të mira në të gjithë ne dhe mendoj se thjesht i dua njerëzit shumë, aq shumë sa më bën të ndihem shumë i trishtuar. I vogël i trishtuar, i ndjeshëm, mosvlerësues, njeriu Jezus. Pse nuk e shijoni vetëm atë? Unë nuk e di!
Unë kam një perëndeshë, në vend të një gruaje, që lodhet shumë, ambicioze dhe e ndjeshme. Kam një vajzë që më kujton shumë atë që kam qenë, plot dashuri dhe gëzim, duke puthur çdo person që takon, sepse të gjithë janë të mirë dhe nuk do t’i bëjnë asnjë të keqe. Dhe kjo më tmerron deri në atë pikë sa mezi funksionoj. Nuk e duroj dot mendimin që Frances të bëhet rokerja e mjerë, vetëshkatërruese dhe të gjurmojë vdekjen si unë.
Kam kaluar momente të bukura e jam mirënjohës, por qysh kur kam qenë shtatë vjeç, jam mbushë me urrejtje ndaj njerëzve… vetëm sepse duket kaq e thjeshtë për ta për të vazhduar dhe njëjtësuar… Vetëm sepse duket kaq e lehtë për njerëzit që kanë ndjeshmëri. Vetëm sepse i dua dhe më vjen keq për njerëzit, mendoj.
Faleminderit të gjithëve nga gropa e stomakut tim që përvëlon dhe dhemb, për letrat dhe shqetësimin tuaj gjatë viteve të kaluara. Unë jam një fëmijë shumë i çrregullt dhe me humor! Unë nuk kam më pasion, dhe kështu mbani mend, është më mirë të digjem se sa të venitem.
Paqe, dashuri, ndjeshmëri.
Kurt Cobain
Frances dhe Courtney, unë do të jem në shërbimin tuaj.
Ju lutem vazhdoni Courtney, për Frances.
Për jetën e saj, e cila do të jetë shumë më e lumtur pa mua.
TE DUA, TE DUA!”
Shënimi vetëvrasës i Kurt Cobain i drejtohej shokut të tij imagjinar të fëmijërisë, Boddah. Letra ishte shkruar me bojë të kuqe, stilolapsi që ai me sa duket kishte përdorur, ishte goditur si me thikë në qendër të kartës, në një kuti lulesh brenda serës. Disa fjali u kryqëzuan dhe shkrimi i dorës duket se bëhet më i nxituar dhe i çrregullt në pjesën e dytë të saj.
Sipas biografisë përfundimtare të Charles R. Cross, mbi Cobain, Heavier Than Heaven, Boddah u bë një nga figurat misterioze për të riun Cobain. Me divorcin e prindërve të tij dhe shpërbërjen e familjes së tij siç i njihte, Cobain duhet të ketë kërkuar paqe te Boddah.
Fakti që shënimi i vetëvrasjes së Kurt Cobain i’u drejtua Boddah mund të nënkuptojë se këngëtari ndjeu se askush tjetër në botën e tij reale nuk e kuptonte kurrë atë. Mund të nënkuptojë gjithashtu se askush nuk mund ta kishte shkruar shënimin pasi kush tjetër do të ishte në dijeni të një aspekti kaq intim të fëmijërisë së Kurt Cobain?
“Siç shkroi ai, ndriçimi nga MTV siguronte pjesën më të madhe të dritës, pasi dielli ende po lindte,” pohoi Cross në librin e tij. “Kur e uli stilolapsin, ai kishte mbushur të gjithë, përveç dy centimetra të faqes. U deshën tre cigare për të përfunduar letrën.” Pastaj Cross shtoi: “Jashtë filloi të zbardhej dhe ai duhej të vepronte përpara se pjesa tjetër e botës të zgjohej.”
Pasi piu cigaren e tij të fundit dhe mbushi pushkën, Cobain përdori gjysmën e heroinës së tij të fundit me katranin e zi meksikan (rreth 50 dollarë) dhe e injektoi veten pikërisht sipër tatuazhit të tij “K”.
“Ai u ngrit nga shtrati dhe hapi një dollap,” shkroi Cross, “ku hoqi një dërrasë nga muri. Në këtë vrimë të fshehtë ishte arma, një kuti me fishekë dhe një kuti puro Tom Moore. Ai futi fishekët në xhep, kapi kutinë e purove dhe e vendosi armën mbi parakrahun e majtë. Në një dollap të korridorit, ai kapi dy peshqirë; ai nuk kishte nevojë për këto, por dikush do, empatia.”
Me këtë moment, Kurt Cobain tërhoqi këmbëzën, duke i dhënë fund jetës së tij në moshën 27-vjeçare. Shumë shpejt, miqtë, familja dhe fansat në mbarë botën, u përpoqën të merren me këtë lajm të tmerrshëm. Letra e lamtumirës së Kurt Cobain do të ishte njëfarë pasqyre, se çfarë ishte ai dhe çfarë ndjeu në momentet e fundit dhe pse vrau veten.
Vdekja e Kurt Cobain frymëzoi shpejt teoricienët e konspiracionit. Madje, një pjesë e fansave të tij menduan publikisht nëse shënimi i vetëvrasjes së Kurt Cobain ishte apo jo fals dhe nëse ai ishte vrarë në të vërtetë, ndoshta nga vetë gruaja e tij, apo kishte bërë vetëvrasje.
Referim:
https://allthatsinteresting.com/kurt-cobain-suicide-note
