Autoironia therëse e Gjergj Lucës, më shumë se grotesk është një denoncim që ai i bën lirisë dhe demokracisë, kolonat vertebrale të shpresës dhe shanseve, perspektivës dhe progresit qytetar dhe shoqëror.
Gjergj Luca shkruan në rrjetet sociale:
Njeriu është një specie që ndikohet shumë nga ata që e rrethojnë. Pas 33 viteve punë, liri dhe demokraci e ndjej që i ngjaj për ditë e më shumë kësaj krijese fisnike!
Simbolikisht ai zgjedh të vendosi përballë në një foto, një portret të tijin, duke bërtitur dhe një gomar duke pallur. Dukshëm ai ironizon, se nuk mjafton puna për të arritur gjërat, duhet edhe të bërtasësh, se mbase është dikush që dëgjon, është dikush që reagon dhe reflekton se gjërat duhet të ndryshojnë.
