Krahasimi i evropianëve dhe amerikanëve është një terren i rrezikshëm, por javën e kaluar Nicolai Tangen, kreu i fondit gjigant të naftës të Norvegjisë, shkoi atje. Ai tha për Financial Times se kishte një ndryshim në “nivelin e përgjithshëm të ambicies. Ne evropianët nuk jemi shumë ambiciozë. Duhet të jem i kujdesshëm për të folur për ekuilibrin punë-jetë, por amerikanët thjesht punojnë më shumë.”
Evropianët dhe amerikanët i bëjnë gjërat ndryshe.
Evropianët kanë më shumë kohë, dhe amerikanët më shumë para. Është humbje kohe të thuash se cilën preferon është çështje shijesh. Ekzistojnë tre karakteristika mjaft objektive të një shoqërie të mirë: sa gjatë jetojnë njerëzit, sa të lumtur janë dhe nëse mund të përballojnë gjërat që u nevojiten. Një shoqëri duhet të jetë gjithashtu e qëndrueshme, siç matet nga emetimet e karbonit, borxhi kolektiv dhe niveli i inovacionit. Pra, cila është më mirë?
Amerikanët, të cilët zakonisht kanë pushime më pak të paguara, arrijnë ekuivalentin e më shumë se një ore punë shtesë çdo ditë jave, krahasuar me evropianët: 1,811 orë vjetore për punonjës amerikan në 2022, kundrejt rreth 1,500 në të gjithë Evropën veriore, duke arritur në 1,341 në Gjermani, sipas OECD. Për shkak se amerikanët janë gjithashtu më produktivë se shumica e evropianëve, të ardhurat e tyre mesatare janë më të larta se në të gjitha vendet evropiane.
Të fitosh më shumë është, pjesërisht, një zgjedhje amerikane që nuk ndahet nga kombet e tjera. Ndërsa ekonomitë përparojnë, amerikanët kanë zgjedhur për më shumë para. Evropianët kanë ngecur me prirjen historike: sapo njerëzit ngrihen mbi nivelin e jetesës dhe kanë mbuluar nevojat e tyre, ata priren t’i japin përparësi kohës së lirë, në vend që t’i kushtojnë jetën e tyre maksimizimit të pasurisë.
Gallup, anketuesi, publikon studime ndërkombëtare në shkallë të gjerë për angazhimin në vendin e punës. Punonjësit amerikanë shprehin më shumë entuziazëm për punën e tyre sesa evropianët. Megjithatë, edhe në kompanitë amerikane, raportoi Gallup vitin e kaluar, “vetëm rreth 30 për qind e punonjësve janë të angazhuar me të vërtetë. 20 për qind të tjerë janë të mjerë dhe përhapin mjerimin e tyre në vendin e punës, dhe 50 për qind thjesht po shfaqen – duke uruar që të mos kishin nevojë të punonin fare.”
Me pak fjalë, shumica e amerikanëve ndoshta do të preferonin orët evropiane të punës. Vetëm se punëdhënësit e tyre dhe kostoja e sigurimit shëndetësor pengojnë.
Por pak amerikanë fitojnë çmime të mëdha. Shumë të tjerë përfundojnë të mbingarkuar dhe të pakënaqur, megjithëse në shtëpi dhe makina të mira. Në Raportin e fundit të Lumturisë Botërore – një partneritet midis Gallup, Qendrës Kërkimore të Mirëqenies së Oksfordit dhe OKB-së – SHBA-të përfunduan në vendin e 23-të për lumturinë e vetë-raportuar. Vendet nordike zunë vendet e para.
Evropianët fitojnë edhe në treguesin më të rëndësishëm të suksesit shoqëror: jetëgjatësinë. Spanjollët, për shembull, janë shumë më të varfër se amerikanët, por jetojnë mesatarisht në 83, kundrejt 77.5 për amerikanët.
Ekziston një besim se jeta e mirë evropiane me orë të shkurtra dhe pensione të gjata është e paqëndrueshme. Shtetet evropiane do të dështojnë, argumenti vazhdon, dhe atëherë evropianët do të duhet të punojnë si amerikanët. Faktet sugjerojnë të kundërtën. SHBA ka një raport më të lartë të borxhit të qeverisë ndaj PBB-së se pothuajse të gjitha vendet evropiane: 123 për qind, gati dyfishi i asaj të Gjermanisë dhe trefishi i Norvegjisë, Suedisë dhe Danimarkës, raporton FMN.
Dhe SHBA-ja është e paqëndrueshme në kuptimin më themelor: emetimet e karbonit. Amerikanët përdorin pasurinë e tyre shtesë për të blerë më shumë gjëra se evropianët, dhe për të vozitur më shumë, për të përdorur më shumë ajër të kondicionuar etj.
Vërtetë, SHBA prodhon më shumë risi, disa prej tyre të dobishme. Nuk ka Google, Tesla apo Facebook evropiane. Ndoshta ekonomia globale ka nevojë për SHBA-në, ose të paktën disa pjesë krijuese të saj – për sa kohë që nuk keni nevojë të jetoni atje.
