Ishti 13 gushti i vitit 1961, Berlini u nda në dysh brenda natës. Kështu lindi Muri. Shtresat e larta të Republikës Demokratike Gjermane (RDGJ) nuk mund të kishin zgjedhur një datë më të mirë për grushtin e tyre të bujshëm në zemër të qytetit.
Breshëritë e para në kufijtë e bllokut sovjetik drejt Berlinit Perëndimor u ngritën të dielën e 13 gushtit, në një ditë pushimesh verore, në orët e para të mëngjesit. Gjysma e qytetit nuk ishte aty dhe gjysma tjetër ishte në gjumë. Seksionet e trotuarit në rrugët lidhëse gjithashtu u hoqën menjëherë, për t’i ndërprerë ato, pa pasur ndonjë reagim.
Në ditët në vijim, barrierat me tela me gjemba në kufirin me Berlinin Perëndimor u zëvendësuan nga një mur i vërtetë, i ndërtuar nga punëtorët e Berlinit Lindor nën kontrollin e rreptë të rojeve kufitare të RDGJ-së. Ndërtesat civile u bënë fortifikime kufitare; rrugët, sheshet dhe shtëpitë u ndanë ose u prenë. Sa më shumë kohë kalonte, aq më shumë Muri u zgjerua dhe u pajis me mbikëqyrje gjithnjë e më të ngurtë.
Në versionin përfundimtar, brenda qytetit muri ishte 43 kilometra i gjatë, kishte 302 kulla vëzhgimi, 20 bunkerë, 8 pika kalimi. Barrierat e tjera hermetike që ndajnë Berlinin Perëndimor, pjesën “amerikane”, nga pjesa tjetër e RDGJ-së matën 112 kilometra.
Ata duhej të parandalonin daljen nga Gjermania Lindore përmes ish-kryeqytetit, të ndarë me atë plagë të gjatë. Muri i Berlinit u rrëzua 28 vjet më vonë: më 9 nëntor 1989. Më në fund, familje të tëra dhe miq të vjetër të mbajtur peng në njërën anë ose në tjetrën mundën të përqafoheshin përsëri.
