Nga Afrim Krasniqi-
Nuk jemi më 1914 apo 1919, por më 2021! Shqipëria duhet të bindë vendet e BE për tu bërë pjesë e familjes europiane. Ja një rast (i humbur) lobimi: më 5 korrik 2021 në Budapest përurohet busti i Heroit tonë Kombëtar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu, një figurë historike, e cila për shkak të lidhjeve me János Hunyadin respektohet edhe në Hungari. Të gjitha mediat shqiptare raportuan për ngjarjen por me një ndryshim të thellë: gjysma raportuan se Presidenti Meta inauguroi bustin në prani të presidentit hungarez Janos Ader, gjysma tjetër raportoi se busti u inaugurua nga kryetari i bashkisë Veliaj dhe homologu hungarez Karácsony! Presidenti shpërndau fotot e tij, kryebashkiaku shpërndau fotot e tij dhe si në një komedi absurde, asnjëri prej tyre nuk citon praninë e Tjetrit dhe as nuk shpërndajnë foto të Tjetrit. Madje, e njëjta foto (e evidentuar në një video gjatë ceremonisë) ku Presidenti Meta është djathtas presidentit Ader dhe pak më majtas tij është kryetari i bashkisë Veliaj, është ndarë nga Presidenca dhe bashkia, secila duke e prerë atë tek pika ndarëse, Presidenti hungarez, pra duke retushuar prezencën e tjetrit. Censura dhe manipulimi me lajmin ka shkuar aq larg sa palët kanë shpërndarë video nga ceremonia, duke prerë çdo pamje ose foto të Tjetrit, duke krijuar idenë e dy ceremonive paralele, – një punë sfilitëse për stafet ndihmëse censuruese të Presidentit dhe të kryetarit të Bashkisë. As faqja zyrtare e Presidentit hungarez dhe as faqja e kryetarit të Bashkisë Budapest, nuk kanë publikuar foto zyrtare nga aktiviteti. Në këtë rivalitet shqiptar protagonizmi, është dashur një postim i ambasadorit të Kosovës në Budapest që të konfirmojë se në ceremoni ka qenë Meta dhe Veliaj, ndryshe do të ishte e pamundur të kuptohej ky fakt. Nga ana tjeter, Ambasada e RSH nuk ka bërë lajm, – një zgjidhje oportune për të qenë “korrekt” me dy palët e ndara të që zyrtarisht përfaqësojnë vendin e shqiponjave.
Një zhvillim i tillë do të ishte i denjë për ndonjë skenarist të aftë komedish. Por në të vërtetë ky nuk është një rast për të qeshur, dhe pavarësisht alibive teknike, – ky është një rast trishtimi, zhgënjimi dhe zemërate mbi cilësinë e shtetarëve që na përfaqësojnë, mbi degradimin e kulturës institucionale dhe mbi dëmin që individë më pushtet të djeshëm e të sotëm i kanë bërë ose i bëjnë imazhit të vendit. Një shoqëri serioze, një vend serioz, një shtet serioz, një publik serioz, një media serioze, nuk do të toleronte skena të tilla. Ne po, i tolerojmë dhe me siguri autorët e tyre dhe turmat militante që kanë nga pas, argëtohen me to. Fatkeqësisht!
